ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮﯼ



ﺻﺪﺍ ﮐﻦ ﻣﺮﺍ . . .
ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺴﺖ !
ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺳﺒﺰﯾﻨﻪ ﺁﻥ ﮔﯿﺎﻩ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺣﺰﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ
ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﻋﺼﺮ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻡ
ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ !
ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺣﺠﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ
ﻭ ﺧﺎﺻﯿﺖ ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ! . .
" ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﯼ "


آخرین مطالب
آخرین جستجو ها